اثرات پری ناتال و نئوناتال آندروژن ها بر میزان پلاسمایی تستوسترون، هموسیستئین، طول و قطر استخوان های دراز در زاده‌ های نر و ماده موش ‌های صحرایی

زمینه و هدف: هموسیستئین یک اسیدآمینه کوچک حاوی سولفور است که میزان آن تحت تأثیر هورمون‌های آندروژنیک تغییر می‌کند. با توجه به تأثیر هموسیستئین بر رشد بافت‌های استخوانی این مطالعه با هدف بررسی اثرات پری ناتال و نئوناتال هورمون تستوسترون بر میزان سرمی هموسیستئین و رشد طولی و قطری استخوان‌های ران و بازو زاده‌های موش‌های صحرایی انجام گردید. روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 256 سر از زاده‌های نر و ماده 40 سر موش صحرایی ماده که به 4 گروه کنترل (فاقد تیمار)، شاهد (تیمار با حلال دارو)، تجربی پری ناتال و نئوناتال که در دوران بارداری و شیردهی تحت تیمار با دوز 600 میکروگرم بر کیلوگرم تستوسترون تقسیم شدند، صورت گرفت. سپس نوزادان گروه‌های مختلف در دو دسته نر و ماده در روزهای 7، 14، 21 و بلوغ از نظر میزان تستوسترون، هموسیستئین، طول و قطر استخوان های ران و بازو مورد ارزیابی قرارگرفتند و نتایج به دست آمده با نرم‌افزار SPSS و با کمک آزمون‌های ANOVA و تی مورد آنالیز قرار گرفتند و معنی داری اختلاف داده‌ها در سطح 0/05P< معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از آنالیز داده‌ها نشان داد که در زاده‌های موش‌های تحت تیمار با تستوسترون میزان سرمی هموسیستئین و تستوسترون افزایش معنی داری مشاهده می‌گردد (0/05P<) و تنها در زاده‌های نر و ماده در روزهای 21 ام و زمان بلوغ کاهش معنی داری در طول و قطر استخوان های ران و بازو مشاهده گردید (0/05P<). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز تستوسترون در دوران بارداری و شیردهی باعث افزایش میزان تستوسترون و هموسیستئین و کاهش طول و قطر استخوان‌های ران و بازو می‌شود.